Via Sophia

zingeving, verwerking, groei

Gratis Ebook

Van angst naar passie,

hoe je angst los kan laten

Ervaring en achtergronden
hoe oud voel jij je?

Hoe oud voel jij je?

Hoe oud voel jij je?

Verbazing. Wat? Voel jij je oud? En je bent nog zo jong. Niet begrijpend schud ze haar hoofd, nee ik ben al….Ja, dat is 3 jaar ouder dan ik, dat is toch jong?

Nee hoor, ik voel mij oud, mijn lijf wil niet meer zo, mijn kinderen hebben kinderen….Het is goed zo.

Bovenstaand gesprek is echt.

Het maakt niet uit wat je leeftijd is; iemand kan zich oud of jong voelen. Het oud voelen heeft vaak te maken dat de doelen in het leven behaald zijn. Er zijn geen nieuwe doelen meer gemaakt, er is geen nieuw perspectief meer. Wat daarbij kan komen is het lichaam dat tekenen van veroudering vertoont. Medicatie en de bijwerkingen daarvan kan een enorme aanslag hebben op je goed voelen, hoewel dat feit op zich vaak geen reden hoeft te zijn om je oud te voelen. Een 90 jarige kan zich nog jong voelen, zij wil niet bij de oudjes zitten, ze wil nog van alles doen en kan nog heel wat plannen hebben.

Ook toen ik jonger was, luisterde ik vol verbazing naar vriendinnen die zich oud voelde.

Opvoeding

Ik weet van mijn ouders dat het belangrijkste in hun leven was : hun geloof en kinderen grootbrengen. Ik vond mijn ouders al vroeg oud.

De wereld is heel klein als je alleen leeft voor je kinderen en jij zelf geen eigen verlangen hebt. Kinderen hebben is geen levensdoel, je mag zelf ook een leven hebben. Het verlangen om te leven en van het leven te genieten, zorgt dat je aanwezig bent. Mijn ouders hebben niet geleerd om voor zichzelf iets te mogen. Zij hebben het ook niet aan hun kinderen doorgegeven.

Toch is het inherent aan het leven om iets te willen om perspectief te hebben op een eigen leven.

Vragen

Vanuit geloofsopvatting is leven voor jezelf een issue. Mag je genieten van het leven? Mag je keuzes maken die voor jezelf goed zijn? Of moet je je zelf opofferen? Dienstbaar zijn, zonder zelf te ontvangen?

Voor iemand die opgevoed is met de vrijheid om keuzes voor zichzelf te maken, zijn deze vragen geen issue. Voor iemand die opgevoed is om dienstbaar te zijn, vrouw is, en van nature dienstbaar is, zijn dit zwaarwegende vragen, waar een innerlijke strijd over gevoerd kan worden.

Kiezen voor jezelf, houden van jezelf en van wat het leven je kan brengen, zijn stappen die een ruimte van je vragen die overeenkomen met je overtuiging.

Zeven tips bij oud voelen of oud zijn

Tip 1.

Welke uitspraken doe jij zelf? Vanuit je uitspraken kun je ontdekken wat jouw visie is op oud of jong zijn.

Tip 2.

Wat is jouw overtuiging? Kan jij je vinden in het versje: 10 Dat zijn de kinderjaren 20 Gaat men aan het sparen 30 Moet men zijn getrouwd 40 Is men te oud 50 Gaat men aan het zakken 60 Krijg men ongemakken. 70 Daalt je leven af 80 Gaat men naar het graf 90 Kan men ook nog leven 100 Is door God gegeven.
(http://www.eenwagenvolverhalen.nl/Poezie/10-20-30.html)

Tip 3.

Het versje van de jaren is een overtuiging, die je waar kan maken. Het is gericht op de traditionele levensinvulling. Er is meer mogelijk, meer en meer mensen worden steeds ouder. Als ik dit tegen mijn familieleden zeg, lijkt het alsof ik vloek: dat heb je toch niet in de hand! Hoe oud ik werkelijk wordt heb ik niet in de hand, maar mijn overtuiging heb ik wel in de hand.

Tip 4.

Hoe oud of hoe jong we ons voelen heeft heel veel met conditionering en overtuiging te maken. Zodra jij je verbindt met het leven leven en beleven, kan de realiteit heel anders aan voelen.

Tip 5.

Leeftijd zegt niets over hoe oud of hoe jong jij je voelt. Liefde voor jezelf, liefde voor het leven is erg bepalend of jij je jong voelt.

Tip 6.

Angst en liefde gaan niet samen. Liefde voor het leven gaat niet samen met angst voor het leven. Angst kost energie en liefde geeft je energie.

Tip 7.

Elke dag begint de dag opnieuw, kan jij je leven nieuwe invulling geven. Elke dag kan je de keuze maken wat je wenst en hoe je dit in de wereld wil zetten.

 

Heb je vragen omtrent de blog?

Neem dan contact op

Reageer

Via Sophia