Verborgen verdriet

Deze week kreeg ik de vraag: waarom heb ik steeds het gevoel dat ik moet huilen?

Ik weet helemaal niet waarom.

De vraagster had een moeilijke tijd achter de rug en ik zei dat het heel goed daarvan zou kunnen komen.

Toen zei ze: ¨Maar ik ben daar helemaal niet mee bezig, en dat wil ik ook niet¨.

 

Er is een stil verdriet in mij.

Het wringt zich omhoog,

en wil gezien worden.

Ik dacht dat ik er al

lang mee klaar was.

Ik wil er klaar mee zijn,

‘t is niet klaar.

Het dient zich aan,

in een ongemerkt moment.

Het laat zich kennen,

wanneer ik er niet op bedacht ben.

Het komt omhoog

in stille ogenblikken.

Wanneer ik blij ben,

komt het langs de zijkant.

Het uit zich

in ‘n vergissing

‘n onbedoeld woord,

of door pijn.

Verdriet te lang onderdrukt

is pijnlijk,

wil gezien worden,

wil herkend worden,

wil er zijn.

Verdriet wat erkend is,

schuurt nog even na.

Pijn en verlies is voelbaar.

Kan dan losgelaten worden.

‘t heeft zijn plaats gevonden.

 

Verborgen verdriet laat zich niet wegdrukken

Verdriet, droefheid en hartzeer zijn aan elkaar verwant.

Zij laten zich niet wegdrukken. Als het omhoog komt huil of zing als je kunt.

Tranen zijn als een helende regen die weer leven kan brengen in een verdord landschap.

‘n Lied kan je troosten, kan je geborgenheid geven; je mag even zijn.

 

Welk verdriet je ook hebt, groot of klein; wordt je bewust van je gevoelens.

Erken ze, laat ze los, ook al is het beetje bij beetje.

Laat het gaan.

Heel het.

Verlies is een onderdeel van het leven.

Teleurstelling volgt op niet uitgekomen verwachtingen.

Wanneer je je oneerlijk behandelt voelt is het zo gemakkelijk om in de slachtofferrol te stappen.

Dan kan je klem zitten door de verwachtingen die niet uitgekomen zijn.

Je kan klem komen zitten door je slachtofferrol en daar niet meer uit kunnen stappen.

Je kunt klem komen te zitten door verdriet en het niet te uiten.

Dan beneemt het je adem, je krijgt geen lucht, je hebt geen ruimte.

Hoe pijnlijk je gevoel ook is, hoe oneerlijk je je ook behandeld voelt, voel je verdriet, uit je verdriet en laat los.

Een beter en een sterker leven staat je te wachten.

 

7 tips om verdriet toe te laten:

Tip 1. Verborgen verdriet

Een mens is een voelend wezen.

Als gevoel naar boven komt laat het gebeuren.

Veroordeel het gevoel niet wat naar boven komt.

Elk gevoel heeft zijn eigen kwaliteit, laat het zijn. Kijk wat het je vertelt.

 

Tip 2. Verborgen verdriet

Kijk naar je gevoel: je bent het gevoel niet, je mag getuige zijn.

Door getuige te zijn van wat je voelt kun je in het hier en nu blijven, kan je zien welke delen in jou geraakt zijn.

Door getuige te zijn kan je de delen die geraakt zijn helen.

 

Tip 3. Verborgen verdriet

Je kunt je zo gauw gekwetst voelen.

Vanuit een schijnveiligheid bouwen we een laag om ons heen om maar niet te hoeven voelen.

En er zijn zoveel manieren om niet hoeven te voelen. We zoeken afleiding, creëren drama, gaan eten enz.

Meestal heb je niet eens in de gaten dat je achter zoveel lagen verstopt zit.

Deze beschermlaag houdt jouw gevangen.

Energie van buiten blijft buiten, en binnen is er geen doorstroming, je hebt geen contact met jezelf.

Door te voelen kom jij weer in de stroom van het leven, in contact.

 

Tip 4. Verborgen verdriet

Je adem is verbonden met elke emotie.

Dieper gaan ademen is terug komen in je lichaam.

Je adem is de sleutel tot je emoties.

 

Tip 5. Verborgen verdriet

Door pijn van verlies en verdriet worden kwaliteiten ontwikkelt, die je anders mogelijk niet zou ontwikkelen.

Denk aan mededogen en medeleven.

Als jij verdriet kent, kan jij ook invoelen wat een ander meemaakt als hij verdriet in zijn leven tegenkomt.

 

Tip 6. Verborgen verdriet

We zijn zo gewend om emoties een positieve of negatieve kwaliteit te geven. Verdriet, boosheid, onmacht zijn gevoelens die we liever niet hebben. Toch zijn het vaak deze emoties, als ze doorvoeld en geaccepteerd zijn, die ons de kwaliteit, de kwetsbaarheid maar ook vertrouwen in het leven teruggeven.

 

Tip 7. Verborgen verdriet

Verdriet kan heftig en traumatisch zijn.

Traumatische gebeurtenissen gaan samen met een intense dreiging en de onmogelijkheid te ontsnappen.

Om het trauma en verdriet te helen heb je eerst je hulpbronnen nodig; jouw kwaliteiten, jouw veiligheid en jouw kracht.

Daarna kan je zenuwstelsel zich stap voor stap bevrijden van de opgeslagen spanning.

 

Heb je vragen mail naar sophie@via-sophia.nl

Download het ebook!