Wat doe je me aan?

Wat doet je me aan? Je had beloofd dat ….en nu laat je me zitten!

Uitgesproken of niet uitgesproken; in relatie met de ander stap je in oude patronen, je herhaalt ze en als je niet oppast blijf je ze herhalen. Afgelopen week ben ik naar Psychologie in Theater geweest; waarin de uitwerking van oude pijn geprojecteerd op de ander heel duidelijk in beeld kwam. Herkenbaar? Ja voor veel mensen was het heel herkenbaar.

Gelukkig heb ik een relatie waarin we tot een bepaalde hoogte zelf onze pijn aangaan. Maar als ik eerlijk ben, triggert hij ook in mij, mijn oude pijn. En ik bij hem. We hebben een relatie om met elkaar te leren, met elkaar te releasen maar zeker ook om elkaar sneller te laten groeien.

De pijn die je voelt vraagt wat van je, het helpt als je het kunt verwoorden. Het helpt nog meer als de ander je kan helpen om het te verwoorden. En altijd mag je terug komen bij jezelf: Hoe voel jij je? Het gaat allemaal om bewustzijn.

Wat vraagt bewustzijn?

Bewust zijn vraagt bewustwording van de pijn en de emotionele patronen die dat in jou leven. Met de emotiecode van Bradley Nelson worden deze patronen zo zichtbaar gemaakt. Daar kun je ontdekken wat jou emotionele patroon is bij teleurstelling, pijn en afwijzing. Daar komen onze basisangsten vandaan: ‘verlaten worden’, van ‘het niet waard zijn’, niet goed genoeg zijn gepaard met controleverlies.

We hebben allemaal deze emotionele patronen in ons leven gecreëerd, in elke pijnlijke ervaring is zij terug te vinden. Wat we willen is Liefde! Geliefd worden, gezien worden en vooral pijnvrij. Daar doen we alles voor. Zolang we daar zo ons best voor doen blijven we herhalen en herhalen. Steeds is daar weer de pijn, de teleurstelling, het verdriet.

Wat is dan wel de bedoeling? Kon ik dat maar eenvoudig zeggen. Misschien is het ook wel zo eenvoudig: Zijn. We moeten zijn: de Liefde zijn, het geluk, de pijn. Alles omvatten in Zijn. Aanwezig zijn in het moment. Niet meer de pijn herhalen, niet meer reiken naar geluk, maar het Zijn. Dat is het proces van bewust Zijn, wat het leven van ons vraagt. Dat is het proces waarin de Grote Meesters ons zijn voorgegaan.

Zeven overwegingen bij Wat doe je me aan?

1. Herhalen is prima zodat we leren waar het werkelijk omgaat. Herhalen is helpend om duidelijk te krijgen wat we zoeken en wat er in ons leeft. Herhaal zolang je het nodig hebt, uiteindelijk zal het duidelijk zijn!

2. Geef woorden aan wat je voelt; als het niet alleen lukt, vraag dan hulp. Het is niet erg om om hulp te vragen. Met hulp ontdek je eerder wat er aan de hand is. De ander kan je laten zien, wat er werkelijk speelt, wat jij zoekt en waar jij een ander voor nodig hebt.

3. Heb compassie met jezelf en met de ander. Beide heb je een leven met pijnervaringen achter je. Je hoeft niet eens aanwijsbare trauma’s te hebben om emotionele pijn patronen te hebben. Iedere teleurstelling, ieder angst, ieder afwijzing: het heeft allemaal sporen in jou achter gelaten.

4. Vanuit compassie kan je luisteren, horen wat de ander werkelijk bedoelt. Wat hij of zij werkelijk zegt. Misschien kan je dat ook vertalen: oh je bedoelt dat je graag wil dat ik…? Dan komt pijn naar het bewustzijn en kan vrij gemaakt worden.

5. Pijn wil gezien worden in bewustheid, Pijn die werkelijk gezien, gevoeld en doorvoelt is, heeft zijn boodschap afgegeven. Dit wilde het je vertellen.

6. Als kind kon je die pijn nog niet aan. Als volwassene heb je de tools om deze pijn aan te gaan, met of zonder hulp. Nu mag je jezelf zijn. Nu mag je jezelf zien er erkennen in de pijn die je hebt.

7. Kijk in de spiegel en zie jezelf. Met deze persoon heb je het te doen. Leef met jezelf, heb jezelf lief en ontdek wat je nodig hebt.

Wil je met me praten over de pijnen die in jou leven en die opgelost willen worden? Neem dan contact met me op. Voor het gratis ebook klik hier.