Zelf verantwoordelijk zijn of je afmeten aan anderen?

Onlangs ontdekte ik bij mezelf dat ik het idee alsof ik voortdurend door een menselijk oog gezien wordt.

Vanuit dat gevoel overdrijf, maak ik understatements; ik legitimeer mij vanuit het oog van de ander.

Mijn geweten is gebaseerd op de overtuiging dat een ander mij ziet; ´wat zou hij zeggen.

Hoe kan ik mij verdedigen, hoe kan ik mij indekken´.

 

Dit gevoel altijd gezien te worden, maakte een innerlijk dialoog een innerlijk geweten minder belangrijk.

Niet ik neem de verantwoordelijkheid, deze leg ik bij de ander neer.

Ik ben altijd bezig om mij bij voorbaat te verdedigen.

Vanuit minderwaardig voelen ben ik bij voorbaat minder, dus ik moet meer doen.

Vanuit het zelf niet goed te doen en altijd fout te maken, verlies ik mijn natuurlijkheid.

Zodra ik politie zie, controleer ik of ik niet te hard rij, of ik alles doe wat hoort.

Zo geven sancties en de mogelijkheid daarvan een schijnveiligheid weer.

Als ik doe hoe het hoort, dan kunnen zij mij niets maken.

 

Zelf verantwoording zijn is dat mijn verantwoording?

Verdedigen, doen zoals het hoort, komt voort uit angst.

Angst vergroot elke verdediging, omdat je denkt dat die je veiligheid biedt.

Ieder verdedigingsplan versterkt het geloof en het vertrouwen in de verdedigen.

De sloten worden zwaarder, het slot wordt steviger van het fort waar jij achter zit.

 

Wat verdedig ik nu eigenlijk?

Ik moet wel heel kwetsbaar zijn als ik mij zo verdedig.

 

Onlangs had ik woorden met mijn partner.

Ik was me helemaal aan indekken.

Vele scenario’s waren al in mijn hoofd.

Van de ene extreme naar de andere extreme. Ik zag oude patronen herhalen.

Oude valkuilen, waarin ik zo stom, opnieuw was ingestapt.

Totdat wij in gesprek kwamen.

Alle scenario´ s vielen weg, het was heel anders dan ik had bedacht.

Geen oude patronen, geen oude valkuilen, alleen maar mijn angst.

En het zat allemaal in mijn hoofd.

 

Als nu al mijn verdediging, al mijn aannames in mijn hoofd zitten wat ben ik dan aan het doen?

Ik ben zelf aan het vastbinden in hoe het hoort, in alle mogelijke situaties die ik voor wil zijn.

Ik ben mezelf in een onmogelijke positie aan het brengen.

Dan ben ik meer dan kwetsbaar; dan ben ik speelbal.

Dan ben ik tegen mij zelf.

 

Zelf verantwoordelijk zijn is verantwoordelijkheid nemen.

Hoe zit het dan?

Als kind kom je in de wereld, lichamelijk zo kwetsbaar.

Toch ben ik opgegroeid tot een volwassen vrouw, zonder noemenswaardig grote problemen, volledig intact.

Vanuit kwetsbaarheid is dat niet te verklaren.

Ik ben volledig voorbij gegaan aan de kracht die in de mens aanwezig is.

Het vertrouwen dat ik gesteund en geholpen zal worden als ik daarom vraag, voorbij de wetenschap dat een mens ´bergen´ kan verzetten.

Als ik mijn angst en in mijn verdediging zit ben ik deze kant van mijn ´mens zijn´ volledig vergeten.

Mijn aandacht is dan gericht om controle te krijgen over alle toekomstige gebeurtenissen.

Alleen vanuit vertrouwen kun je open leven, vanuit liefde voor jezelf en de ander zul je het juiste doen.

Vanuit deze openheid kan ik ontdekken wat onder mijn verdediging ligt. Dan ben ik veel grootser en krachtiger.

En dat is misschien wel iets wat ik heel moeilijk kan aanvaarden.

 

 

Zeven tips om zelf verantwoordelijkheid te zijn.

Tip 1. Zelf Verantwoordelijk?

In hoeverre ben jij zelf verantwoordelijk?

Heb jij een eigen maatstaf of meet jij je aan anderen?

 

Tip 2. Zelf Verantwoordelijk?

Ik dacht altijd mijn eigen verantwoording te nemen.

Juist in onbewaakt moment, toen ik eigenlijk helemaal geen verantwoordelijkheid wilde nemen, merkte ik dat ik me graag wil verschuilen achter wat men zegt en men doet.

Hoe zit het bij jou?

Kijk en ontdek in hoeverre jij voor alles volledig verantwoording durf te nemen.

 

Tip 3. Zelf Verantwoordelijk?

Ja, maar zij doen het ook zooo.

Ik ben echt niet de enige die het zo doet.

Iedereen doet het zo.

Zo hoort het.

Wat zullen de mensen zeggen! Schaam je!

Dit soort uitspraken wijzen op verantwoording die gerelateerd is anderen.

Vanuit de opvoeding krijgen we een kader mee, vanuit ontwikkeling worden we zelf verantwoordelijk.

Dat wil zeggen dat verantwoordelijkheid in ons zelf vinden een proces is dat niet zomaar afgerond is.

Het belangrijkste is dat je aandachtig en open bent om te ontdekken, waar je nog niet open kunt zijn, waar angst je nog vast houd.

 

Tip 4. Zelf Verantwoordelijk?

De basis voor persoonlijke verantwoording, heeft met vertrouwen te maken.

Vertrouwen dat je een innerlijk weten, een geweten hebt dat je beschermt.

De basis van de wilsontwikkeling ligt in onze jeugd.

De wilsontwikkeling heeft alles te maken met het mogen hebben en het mogen uiten van gevoelens.

Een gezonde wilsontwikkeling zorgt voor een gezond innerlijk geweten.

Hoe goed kan jij je gevoelens uiten?

 

Tip 5. Zelf Verantwoordelijk?

Sancties en de mogelijkheid daarvan een schijnveiligheid weer.

Als ik doe hoe het hoort, dan kunnen zij mij niets maken.

Straf dwingt ons onszelf te verloochenen en onszelf te beschermen.

Hierdoor wordt een enorme blokkade gecreëerd. Het is een spanningsveld tussen overmacht en onmacht.

Wanneer voel jij je machtig/ onmachtig?

 

Tip 6. Zelf Verantwoordelijk?

Alice Miller heeft in haar boek: ´het drama van het begaafde kind´ laten zien hoeveel mensen geen sterk gevoel van eigenwaarde hebben kunnen ontwikkelen omdat ze in hun kindertijd hun gevoelens niet konden uiten of uitleven.

Gevoelens zijn de sterkste krachten van de persoonlijkheid, maar ook de meest kwetsbare. Durf jij kwetsbaar te zijn?

 

Tip 7. Zelf Verantwoordelijk?

Hoe neem jij jou beslissingen?

‘n Beslissing kan overal over gaan.

‘t Kan gaan over het kopen van schoenen, tot beslissen of welke afslag jij nu neemt.

Dagelijks nemen we ontelbaar beslissingen.

Wat is doorslaggevend in het nemen van je beslissing?

Jij of een ander?

 

Herken jij iets in bovenstaande blog en wil je daarover praten?

Mail naar sophie@via-sophia.nl

Download het ebook!