‘Succes met je wonden.’

‘Succes met je wonden!’ Wat bedoelt ze daarmee? Je wenst iemand toch geen succes met zijn wonden? Daarmee heb je geen idee; je laat iemand in verwarring achter.

Deze week tijdens de CreaVisie hadden Petra en ik een vraag die aan elkaar gelinkt was. Petra voelt hoe zij in een vorig leven, misbruikt, verkracht en uiteindelijk gestenigd wordt. En ik voel mijn terugtrekkende beweging; ‘hier wil ik niets mee te maken hebben, dit kan mij namelijk ook overkomen’. Later in de CreaVisie blijkt dat mijn voeten gespiest zijn en mijn buik opengereten; daar blijf je ook niet lang bij leven.

Tijdens de CreaVisie; (een intervisie, waarbij we onze talenten gebruiken met collega therapeuten en inzetten voor elkaar) gebeurt er veel dat blijkbaar op verschillende manieren met elkaar samenhangt. Mijn vraag was: waarom heb ik geen vragen bij mijn persoonlijke proces. Waarom heb ik de neiging het allemaal zelf te doen?

Wat gebeurt er met mensen die lastige vragen stellen?

Wat gebeurt er namelijk met mensen die vragen stellen, die niet passen in je (levens)overtuiging? Die mensen zijn lastig en moeten hun mond houden. In de maatschappij geld hetzelfde; Mensen die lastige vragen stellen, worden in diskrediet gebracht, voor gek verklaard of het zwijgen opgelegd. Dit is van alle tijden.

Ons lichaam heeft een lichaamsbewustzijn en als op die traumatische knoppen wordt gedrukt, herinnert je aan vroegere ervaringen. Mogelijk heb je er geen weet meer van, maar je lichaam weet het. Zoals Petra weet dat ze toen misbruikt, verkracht en gestenigd werd, was mijn instinctieve reactie mij ook bekend. En kon ik voelen wat er met mij was gebeurd. De spies in mijn linkervoet, mijn ingewanden die eruit hingen. Ik kan het ‘terugvoelen’, mijn lichaam herinnert zich. Leonie zag de beelden en was verbonden met de dader die zich schuldig voelde omdat Petra in dat leven zijn moeder was. Het was niet de bedoeling dat zij zich met haar innerlijke wijsheid, uitsprak.

In ons vorige levens zijn we vaker daders en slachtoffers geweest. Als vrouw zijn we in de afgelopen eeuwen vaker slachtoffer geweest in een patriarchale samenleving. Clarissa Pinkola Estes schrijft hierover. Zij adviseert ons om 4 sleutels te gebruiken; vragen die ons op het spoor zetten waar het werkelijk over gaat.

De vragen zijn: *Wat zit erachter?, *Wat is niet wat het lijkt?, *Wat weet ik diep in mijn onderbuik, waarvan ik zou willen dat ik het niet wist?, *Wat van mij is gedood of is stervende?

Mijn reis naar Costa Rica bracht mij op de vraag: waarom heb ik geen vraag in mijn persoonlijke processen? Het blijkt een helingsvraag te zijn. Een reis naar de reden waarom ik geen vragen stel. Door mij bewust te worden dat ik letterlijk afgemaakt werd bij lastige vragen, dat ik daardoor gestopt ben met het stellen van vragen.

Destijds stopte ik om mijn zuster te helpen toen zij onterecht werd behandeld, uit angst dat mij hetzelfde zou overkomen. Deze angst maakte mij ‘volgzaam’, en zorgde ervoor dat ik geen lastige vragen stelde.

Hoe kan er weer geheeld worden?

De wens ‘Succes met je wonden’; stuurt mij alleen het donkere bos in. Daar moet ik het alleen doen. Er is niemand die mij helpt. Daar ben ik overgeleverd aan de overmacht van mens en dier. Tijdens deze CreaVisie werd duidelijk dat het anders kan.

Door je angst te zien en te erkennen; te zien waar deze vandaan komt en wat deze met je doet; helpt zodat je dan een stap kan maken. In het nu kan ik een stap maken naar mijn zuster die uitgestoten wordt. Ik kan een stap maken naar de overweldiger; met hem delen dat er meer is onder de zon. We hebben de zon nodig die ons verlicht, ons hart verlicht, zodat alle kleuren van de regenboog gezien worden en een plaats krijgen.

Zowel de man als de vrouw moet veranderen. De man voelde dit en sprak uit: ‘We moeten anders gaan denken, anders is er straks geen vrouw meer die ons nog wil’. ‘De angst in de ogen kijken en de zon in ons hart laten schijnen in plaats van achter ons denkende hoofd.’ Het is de onvoorwaardelijke liefde en de bedding met de natuur, die ons in beweging brengt op de lange reis van hoofd naar hart. Door samen met elkaar te verbinden kwam er weer beweging in Petra en konden we allemaal bevrijd naar huis. Het thema ‘hulp vragen, ‘geen vragen stellen’ met als gevolg ‘ik doe het wel alleen’ werd zo een helende reis voor ons allemaal. Het is het terug in balans brengen van onze innerlijke man, innerlijke vrouw en innerlijk kind terug naar onze liefdevolle essentie.

‘Succes met je wonden’: zeven overwegingen:

1. Het is de onveiligheid die we ervaren die maakt dat we uit verbinding gaan. Het is echter juist de liefde die ons helpt om de verbinding aan te gaan, waar we ons ook weer veilig kunnen voelen.

2. Het kunnen kleine dingen zijn die ons triggeren. We hebben allemaal traumatische knoppen die op de meest onverwachte momenten ingedrukt worden.

3. In ons leven kunnen we meerdere tijdsframen ervaren. Je kunt het plaatsen als heden, verleden en toekomst. Maar eigenlijk zijn alle tijdframes naast elkaar.

4. In het traumatische deel is alles net gebeurd; en blijft het actueel. Dan kunnen we niet anders dan er mee bezig zijn.

5. Wordt je bewust waar je geraakt ben, of waar je geraakt wordt; dat is de ingang tot heling.

6. Ons lichaam, ons systeem verlangt naar heelheid. Bewustwording van wat er is en wat er speelt, draagt bij aan dit helingsproces. Je mag hulp vragen en je kan geholpen worden!

7. We mogen anders gaan denken. Onvoorwaardelijke liefde helpt ons om de verbinding te maken, om ons te openen voor alle kleuren van de regenboog. De natuur helpt ons om ons daaraan te herinneren.

Herken jij je in bovenstaand verhaal? Ben je bereid om te leren dat het ook anders kan? Neem contact op. Hier kun je het gratis ebook aanvragen.